Prysznic kempingowy – higiena w zgodzie z naturą

27 kwietnia 2022 by Mateusz Berger

Urlop wakacyjny zaplanowany? Jeśli tak to bardzo dobrze. Nie jest to jednak wszystko co należy do naszych przedwyjazdowych obowiązków. Zanim udamy się na wakacje, musimy bowiem skompletować odpowiedni ekwipunek. Dzięki temu, nie będą towarzyszyć nam żadne zmartwienia i będziemy mogli w pełni oddać się wakacyjnemu relaksowi. Jakie produkty przydadzą się nam najbardziej?

Jak prawidłowo przygotować się do wyjazdu pod namiot?

W dzisiejszych czasach możemy wyraźnie zauważyć rosnące zainteresowanie wyjazdami na łono natury. Nie ma w tym nic dziwnego, w końcu coraz więcej osób czuje przebodźcowanie związane z pracą w wielkich korporacjach. Przed komputerem spędzamy większość swojego życia, zapominając o tym, co jest w stanie dać dam przyroda. Decydując się na urlop pośród drzew i jezior powinniśmy zadbać przede wszystkim o swój własny komfort oraz pozostawienie po sobie jak najmniejszej ilości śladów. Oznacza to, że do swojego plecaka turystycznego powinniśmy spakować worki na śmieci, odpowiednią ilość środków higienicznych oraz akcesoria takie jak prysznic kempingowy, menażka czy zbiorniki na wodę pitną i brudną. Dzięki wszystkim tym produktom, nasz pobyt na łonie natury stanie się o wiele bardziej komfortowy.

Prysznic kempingowy – praktyczne i poręczne akcesorium

Spędzając urlop pod namiotami, musimy pamiętać o tym, aby pozostawić po sobie jak najmniej śladów. Na pierwszy rzut oka wydaje się to dosyć oczywistą sprawą, jednak niestety nie wszyscy przestrzegają tej ważnej zasady. Wiele osób decyduje się na kąpiele w naturalnych zbiornikach wodnych, zanieczyszczając je środkami takimi jak szampony czy żele do mycia. Prysznic kempingowy pozwoli nam umyć się z dala od nich. Co więcej, gdy podłączymy do niego również zbiornik na wodę brudną, możemy śmiało pozbyć się wszelkich wyrzutów sumienia. Prysznic nie zajmuje dużo miejsca, a jego działanie jest możliwe nawet wtedy, gdy nie jest podłączony do źródła prądu. Jak to możliwe, o tym dowiesz się w kolejnym akapicie.

Prysznic kempingowy – wygodne ładowanie za pomocą kabla USB

Prysznic kempingowy to urządzenie, które możemy łatwo naładować dzięki podłączeniu kabla USB do źródła prądu. Gdy bateria osiągnie 100%, sprzęt jest w stanie posłużyć nam nawet przez 40 minut. Kąpiele najlepiej więc podzielić na kilka krótszych i cieszyć się możliwością zupełnego odłączenia od elektroniki. Prysznic kempingowy tego typu znajdziemy na przykład na stronie https://water2go.pl/Prysznice-turystyczne-c28. Co więcej, znajdziemy tam również wiele innych produktów, bez których wyjazd byłby o wiele trudniejszy.

Po drodze

20 kwietnia 2022 by Mateusz Berger

Ostatni rok to na pewno szmat drogi. Tej przewędrowanej w poszukiwaniu czegoś, co atrakcyjne, nieodkryte, dostarczające wrażeń… A gdyby tak ktoś przysłonił oczy i nagle wszystko wokół przestało być ważne? Gdyby nie wiedzieć, czy cokolwiek się znajdzie, a w skrajnych przypadkach może i nie wiedzieć tego, czy czegokolwiek się szuka? Gdyby to sama droga była celem, a przy tym zmaganiem z samym sobą, które – tak dosłownie – zwala z nóg? Czytaj dalej →

Bieszczady na filmowo

21 marca 2022 by Mateusz Berger

Scena z filmu „Wino truskawkowe”

Pan Wołodyjowski, Ogniomistrz Kaleń czy Wilcze echa – to niektóre – te bardziej znane i głośne filmy, które nagrywano w Bieszczadach. Miejscowe walory krajobrazowe upodobało sobie wielu reżyserów. Okresem, kiedy zaczęły powstawać filmy osadzone w opisywanych górach, był przełom lat 50-tych i 60-tych. Filmy rodziły się falami, a tematami, które podejmowano na ekranie, była rzeczywistość końca wojny oraz specyfika regionu – życie codzienne drwali, węglarzy, wozaków. Czytaj dalej →

Śladami Kazimierza Sosnowskiego

21 sierpnia 2021 by Mateusz Berger

Nazwą Główny Szlak Beskidzki im. Kazimierza Sosnowskiego operujemy aktualnie powszechnie, jednak pamiętać należy, że cały wyznakowany przebieg szlaku przez Beskidy to zasługa dwóch panów. Ustroń-Krynica to projekt właśnie Kazimierza Sosnowskiego, wschodnią zaś część Beskidów zajął się Mieczysław Orłowicz (imię którego nosi Główny Szlak Sudecki). Przebieg części zachodniej ukończono w 1929r. i o tej właśnie części traktowało pierwsze wydawnictwo w historii literatury przewodnikowej po szlakach dalekobieżnych autorstwa Zbigniewa Kreska. Przewodnik ten również zabieram na wędrówkę. Myślę, że z powodzeniem uzupełni najbardziej dopracowane i najlepiej skondensowane dzisiaj wydawnictwo Compassu.
Być może z samego Ustronia wczytując się w sam tylko opis ciężko byłoby się wydostać na szlak:

Za kościołem krótką aleją lipową szlak doprowadza do ul. 22 lipca (…) W pn.-wsch. narożniku skręca w lewo w ul. Świerczewskiego. Szlaki niebieski i żółty prowadzą dalej wprost ul. 1 Maja.

Przewodnik z 1989r. operuje jeszcze nazwami z czasów słusznie minionych, jednak nieco historii i rzeczywistości tamtych czasów poznać warto. Odliczamy w nim dokładnie 272km – według czasu 80 godz. 30 min.

Compass
w tym roku rozprowadził już III wydanie swojej przewodnickiej propozycji dostarczając w nim informacji, że Główny Szlak Beskidzki ma jednak 500 km. Powszechnie publikowane informacje o GSB mówią, że ma 519 km długości, my w poprzednim wydaniu przewodnika po przeprowadzeniu szczegółowych pomiarów podawaliśmy, że wynosi ona 496 km. Wzbudziło to wielkie rozczarowanie u osób, które pokonały cały szlak- bo to jednak nie 500 km. Jak czytamy

Ostatnio dokonano w terenie kilka korekt w przebiegu szlaku i ponowny, dokładny pomiar wskazuje, że jest jednak 500, a dokładnie – 501,4 km!

Piechurom zamierzającym przemierzyć szlak w całości jako niezbędne kompendium o przebiegu szlaku ten przewodnik wystarczy. Mamy tutaj jednolity atlas map w skali 1:50 000, dokładny opis szlaku, czasy przejść, profil trasy, dziesiątki zdjęć i opisy krajoznawcze. Osobom chcącym rozeznać panoramki wokoło – patrz: ja – przyda się jednak coś więcej, do plecaka pakuję więc jeszcze standardowe mapy 🙂

Piwa Ursy

24 maja 2020 by Mops&Hops

Niepowstrzymana komercjalizacja Bieszczad nieco mnie przeraża i zasmuca – aura tajemniczości już dawno opuściła połoniny, a kebab można kupić chyba w każdej wiosce. Ilość turystów rośnie, a więc wzrasta także i zapotrzebowanie na „bieszczadzkie” towary.

Na tej fali wybiło się też piwo Ursa Maior.

Bieszczadzka Wytwórnia Piwa ma całkiem spory asortyment. Na szczęście, nie ma w nim pozycji znanych z dużych browarów przemysłowych – czyli głównie wodnistych, pozbawionych smaku lageroidów. Ja miałem okazję skosztować 4 piw: Rejwach na Kazimierzu, Dwa Misie, Megaloman oraz Deszcz w Cisnej.

Rejwach na Kazimierzu

– BelgianSummer Ale, muszę przyznać jest piwem dość przyjemnym, raczej lekkim. Zbliża się lato, więc śmiało można w nim szukać orzeźwienia, chociaż przy końcówce lekka kwaskowość była już nużąca. Piwo miało cieszący oko kolor, za to zapach do mnie nie trafił. Gdybym miał oceniać w skali, to 7-/10 wydaje się być uczciwą notą.

Dwa Misie

– BelgianStrong Pale Ale, chyba raczej niedźwiedzie 😉 Piwo znacznie cięższe w smaku niż poprzednik, wzrasta również zawartość alkoholu, lecz nie jest odczuwalna jako wada podczas spożywania. Raczej nie gustuję w mocnych piwach, tak też w tym przypadku jedna flaszka Misiów, tak „na spróbę”, jest OK, ale drugiej bym po niej nie otwierał. Piwo przyzwoite, ale nie zaskakujące niczym specjalnym. 5/10 jeśli o mnie chodzi.

Megaloman

– American India Pale Ale, tu spoczywały me największe nadzieje, bowiem IPA i jej wariacje są mymi ulubieńcami jeśli chodzi o browarnictwo. Szczególnie amerykańskie odmiany chmielu zwykły cieszyć me podniebienie. Nie zawiodłem się, ale też i nie podskakiwałem z radości, Megaloman bowiem okazał się smacznym piwem, ale nie mogę powiedzieć, że odbiegał od średniej tego gatunku. Na rynku są lepsze piwa typu AIPA, ale są i gorsze. Myślę, że mogę dać 7/10, ale tylko dla tego, że mam słabość do gatunku, inaczej pewnie wystawiłbym 6/10.

Deszcz w Cisnej

– Smoked Brown Ale, na koniec taki rodzynek. To piwo z pewnością najbardziej kojarzy mi się z Bieszczadami, a to z dwóch powodów. Po pierwsze – w nazwie jest ukochana Cisna, a w mej, subiektywnej przecie, ocenie sam ten fakt już działa na plus. A po drugie – jak tylko otworzy się butelkę, to do nosa trafia zapach (ta da da dam) rolady ustrzyckiej, czyli wędzonego sera 😀 Miałem już kiedyś styczność z takim dymionym piwem i wtedy też zwróciłem uwagę na ten zapach – nie do pomylenia z niczym innym. Co do smaku, to już zależy od odbiorcy, niektórzy lubią takie wynalazki, a inni nie. Dla mnie, jako piwna ciekawostka, było OK. 7/10.

Na koniec tylko pewne wyjaśnienie. Niektórzy mogą uważać, że oceny są zbyt surowe. Proszę wziąć po uwagę, że oceniam je w skali piw nieprzemysłowych. To oznacza, że produkty KP, GŻ i tak dalej nie tylko nie znajdują się na dnie tej skali. One nawet, stojąc sobie wzajemnie na plecach, nie dadzą rady zapukać od spodu. Piwa z Ursy Maior mogę polecić, szczególnie zapaleńcom wszystkiego co bieszczadzkie.

Mops&Hops i jego recenzje na blogu Wesołe Bakłażany.

Czerwone polarki

28 lutego 2016 by Mateusz Berger

Pięknie zimowa sobota. Kierunek? Tarnica!

Czerwone polarki i do ich posiadania aspirujący;)

zimą na najwyższym szczycie polskich Bieszczadów

Schodzenie z Tarnicy dostarczało nieco emocji (po schodkach śladu nie było – podobnie jak miejscami i po taśmie), niektórym jednak było za mało wrażeń. W ten sposób stracił wysokość pewien, hm, niecierpliwiec – choć pewnie każdy może sobie go nazwać inaczej

Recenzja filmu Na granicy

19 lutego 2016 by Mateusz Berger

Czy na granicy rzeczy traktowanych dotąd jako przewidywalne, doświadczając nieznanych wcześniej emocji, jesteśmy w stanie podjąć jeszcze właściwe decyzje?

Górska wędrówka, odosobnienie. To jest to, czego potrzeba, by zadzierzgnąć na nowo więzy w rodzinie, na którą składa się już jedynie męskie grono – ojciec wraz z dwoma synami. Czy istnieje dla silnych, męskich charakterów lepsze miejsce na starcie, niż otoczenie Bieszczadów? Twórca filmu, Wojciech Kasperski, uznał je za idealne, a zdjęcia Łukasza Żala mają tutaj za zadanie dopełnić pełen niepewności nastrój. I tak właśnie jest, nieustępliwie towarzyszy on nam podczas oglądania „Na Granicy”. Filmu, który w gatunku thrillera zdecydowanie ma coś do powiedzenia.