Test w Beskidzie Sądeckim /sierpień’14

Władysław Maria Antoni Krygowski (ur. 28 stycznia 1906 r. w Krakowie, zm. 4 kwietnia 1998 r. tamże) – prawnik, adwokat, pracownik i działacz polskich organizacji turystycznych, publicysta, znawca polskich Karpat, autor przewodników górskich i książek poświęconych górom, jeden z najbardziej zasłużonych dla rozwoju polskiej turystyki górskiej i kształtowania jej etosu.

Jadąc z Nowego Sącza do Krynicy warto w miejscowości Maciejowa zboczyć z głównej drogi w stronę Składzistego by zobaczyć dawną cerkiew grekokatolicką pod wezwaniem Opieki Bogurodzicy. Wybudowano ją w pierwszej połowie XIX wieku na miejscu poprzedniej. Jest to jedna z najdalej na zachód wysuniętych świątyń łemkowskich, znajdująca się na granicy ich zwartego osadnictwa. Od czasu wysiedlenia ludności ruskiej jest użytkowana przez kościół rzymskokatolicki.

Rzeź galicyjska (rzeź tarnowska, rabacja galicyjska, rabacja chłopska) – powstanie chłopskie na terenach zachodniej Galicji w drugiej połowie lutego i marca 1846 roku. Przybrało charakter pogromów ludności ziemiańskiej, urzędników dworskich i rządowych. Najbardziej znanym przywódcą chłopskich oddziałów był Jakub Szela.

RZEKA KAMIENICA NAWOJOWSKA – stanowi granicę otuliny Parku od strony północno-wschodniej. Swój początek bierze od zboczy Jaworzynki (899 m n.p.m.) 1 Przysłopu (944 m n.p.m.), a kończy bieg ujściem do Dunajca w Nowym Sączu

Wierch nad Kamieniem (1084 m n.p.m.) – szczyt w Beskidzie Sądeckim, w Paśmie Jaworzyny Krynickiej.

Znajduje się w głównym grzbiecie pasma, pomiędzy Halą Pisaną a Halą Łabowską. Południowy stok opada do doliny Łomniczankimającej tu źródło. W północnym (a dokładniej NNE) kierunku opada od jego wierzchołka dość długi grzbiet oddzielający dolinęSkładziszczańskiego Potoku od doliny potoku Feleczyn (obydwa są dopływami Kamienicy).

Jako schizmę tylawską określa się zdarzenie, które miało miejsce 16 listopada 1926 we wsi Tylawa w polskim Beskidzie Niskim. Tego dnia greckokatoliccy parafianie Tylawy i sąsiedniej wsi Trzciana, zebrani na wiecu rzekomo w obecności prawosławnego biskupa Adama (Filipowskiego) z USA, zadeklarowali odejście z cerkwi greckokatolickiej i przejście na prawosławie. Niezwłocznie później wierni tylawscy poprosili prawosławnego metropolitę warszawskiego Dionizego o ustanowienie dla nich parochii prawosławnej. Metropolita oddelegował do Tylawy proboszcza parochii we Lwowie hieromnicha Pantelejmona, którego niedługo potem zastąpił ks. Mychajło Iwaśkow. Władze państwowe początkowo odmawiały uznania parochii. Dopiero 26 kwietnia 1928 władze zgodziły się na utworzenie w Tylawie filii prawosławnej parochii lwowskiej.

Pod koniec XIV w. w Bieszady przybyli Kmitowie, którzy obrali sobie na siedzibę Sobień, a następnie założone przez siebie Lesko. Organizowana przez Kmitów kolonizacja posuwała się w górę Sanu i jego dopływów. Już na początkach XV w. posiadali oni m.in. Solinę i Rajskie (podówczas Ralskie). W połowie tego stulecia istniały Tworylne i Stuposiany, a pod koniec XVI w. w rękach Kmitów było około 60 bieszczadzkich wsi, w tym Wetlina, Berehy Górne, Ustrzyki Górne i Sianki.

„Chata Socjologa” znajduje się na grzbiecie jednego z najpiękniejszych i najdzikszych pasm bieszczadzkich, jakim jest Otryt, na wysokości 896 m n.p.m.

Pałac w Nawojowej jest rodzinną siedzibą rodu Stadnickich. Przez wiele lat jego potomkowie walczyli, by go odzyskać. Udało się to dopiero w roku 2013. Minister rolnictwa uznał, że posiadłość została bezprawnie odebrana właścicielom.

Kazimierz Sosnowski był propagatorem piękna Beskidów, Pienin i Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Popularyzowaniem wśród Polaków Beskidu Zachodniego zajął się m.in. w celu powstrzymania germanizacji tych terenów. W 1908 wyznaczył pierwszy szlak turystyczny z Rytra przez Przehybę do Szczawnicy. Był twórcą pierwszego polskiego przewodnika krajoznawczo-turystycznego – wydanego w 1914 „Przewodnika po Beskidzie Zachodnim – od Krynicy po Wisłę łącznie z Pieninami i terenami narciarskimi”. Przewodnik wznawiano później w 1926, 1930 i 1948 z poprawkami i uzupełnieniami autora. W 1923 zaproponował utworzenie Głównego Szlaku Beskidzkiego, który ukończony został w 1929, a obecnie nosi jego imię. W czasie II wojny przygotował „Przewodnik po ziemi krakowskiej” publikując tom 1 w 1947, a tom 2 „Pogórze Karpackie” w 1948. Po II wojnie światowej w 1950 stworzył i opisał Szlak Orlich Gniazd.W 1951 opublikował swój ostatni przewodnik „Jura Krakowska”. Publikował artykuły na łamach „Wierchów”, w „Orlim Locie” oraz w „Kurierze Literacko – Naukowym” Sosnowski był także inicjatorem powstania i założycielem schronisk turystycznych na Przehybie, Turbaczu, Hali Krupowej i Jaworzynie Krynickiej.

Stan uprzedni:
Szlak w większości biegnie ścieżką przez pola i lasy, w kilku miejscach ze względu na dość duży spadek oraz skaliste podłoże jest niebezpieczny zarówno dla pieszych jak i rowerzystów. Oznakowanie na drzewach wymaga renowacji oraz przycięcia gałęzi . Na szlaku znajdują się trzy drogowskazy, na Przełęczy Gromadzkiej, Stacjach górnych oraz Eliaszówce. Szlak posiada wysoki walor krajobrazowy zarówno na stronę polską jak i słowacką.

Stan obecny:
Uporządkowanie oraz wyrównanie części ścieżek, zamontowanie zabezpieczeń oraz schodów terenowych.
Zamontowanie oznakowania kierunkowego szlaku, zamontowanie tablic informacyjnych, panoram. Renowacja istniejących oznakowań
Montaż miejsc spoczynkowych wraz z siedziskami.
Zagospodarowanie terenu przy szczycie Eliaszówka, z uwzględnieniem turystów na rowerach
Budowa wieży widokowej, która ma stać się główną atrakcją szlaku

Łemkowska Watra w Zdyni to cykliczna, coroczna impreza kulturalna, gromadząca społeczność łemkowską z całego świata.

Odbywa się co roku w trzecim lub czwartym tygodniu lipca w Zdyni. Składa się z wielu koncertów, spotkań z twórcami, warsztatów, wystaw.

Jest organizowana przez Zjednoczenie Łemków w specjalnie wybudowanym ośrodku w Zdyni. Watra trwa trzy dni – piątek, sobota i niedziela, lecz większość Łemków przyjeżdża już w czwartek. Część Łemków krytykuje Zjednoczenie Łemków i ostatnie Watry jako bardziej ukraińskie niż łemkowskie.

Ikony namiestne umieszczone są na poziomie wrót i mają największe rozmiary. Typowy zestaw ikon namiestnych to:

• Skrajna ikona z prawej strony to ikona świątynna (chramowa), informuje ona, jakiemu świętu albo świętemu poświęcona jest cerkiew
• Po prawej stronie carskich wrót Chrystus Nauczający , prawą ręką błogosławiący a w lewej trzymający otwartą księgę lub zwój
• Po lewej stronie carskich wrót M.B. z Dzieciątkiem w przedstawieniu Hodigitria lub Eleusa. Hodegetria (gr. wskazująca drogę, przewodniczka) to Bogurodzica siedząca lub stojąca, która trzyma Chrystusa na lewym ramieniu a prawą ręką wskazuje na jego postać. Chrystus siedzi wyprostowany błogosławiąc prawą ręką, a w lewej trzyma zwój lub księgę. Eleusa (Umileniie) to Matka pochylająca głowę, aby przytulić swój policzek do policzka Syna, który obejmuje ją ręką za szyję.
• Skrajna ikona z lewej strony przedstawia świętego najbardziej czczonego w tych okolicach (w Polsce najczęściej św. Mikołaj)